Origine

 On suppose que les peoples Hmong ont immigré depuis les plateaux tibétains depuis la Siberie et la Mongolie vers la Chine et se sont installés dans la basin du Fleuve Jaune. Les Hmong ont vécu en Chine pendant plusieurs siècles jusqu’à ce que le Roi de la Dynastie Meng établisse une politique répressive à l’encontre des Hmong pour resemblance aux peoples russes. Les chinois pensaient donc que les Hmong étaient des russes et les réprimaient ainsi. Ils les forçaient à adopter la culture et les coutumes chinoises. Les Hmong étaient considérés comme des incultes et des barbares. Les conffits étaient nombreux et violents. La population Hmong fût décimée et  subit de nombreuse pertes et défaites. Les Hmong ont immigré vers le Sud pour se disperser en petits groupes dans les montagnes de la région de Sibsongjutai/Sibsongpanna. S’autres ont immigré vers le Nord-Est au Royaume du Laos avec un chef surnomme le général Wang Po. Ils ont ensuite décidé d’immigré vers la Thailande depuis 2400 ans  (B.E) jusqu’à nos jours.

                A l’heure actuelle, les Hmong sont installés dans les huates montagnes mais aussi dans les plaines des Provinces de hautes montagnes ou les plaines au pied de montagne dans la zone des Provinces de Chiang Rai, Phayao, Nan, Chiang Mai, Mae Hong Son, Phrae, Lampang, Kam Phaengphet, Loei, Phitsanulok, Phetchabun, Sukhothai et Tak et représentent une population d’environ 150.000 personnes.

 

 

 

ต้นกำเนิด

    ยังไม่มีผู้ใดสามารถสรุปได้ว่าชนชาติม้งมาจากที่ไหน แต่สันนิษฐานกันว่าม้งคงจะอพยพ

มาจากที่ราบสูงธิเบต ไซบีเรีย และมองโกเลีย เข้าสู่ประเทศจีน และตั้งหลักแหล่งอยู่แถบลุ่มแม่น้ำเหลือง (แม่น้ำฮวงโห) เมื่อราว 3,000 ปีมาแล้ว ซึ่งชาวเขาเผ่าม้งจะตั้งถิ่นฐานอยู่ในมณฑลไกวเจา 

ฮุนหนำ กวางสี และมณฑลยูนาน ม้งอาศัยอยู่ในประเทศจีนมาหลายศตรรษ จนกระทั่งประมาณคริสตศตวรรษที่ 17 ราชวงค์แมนจู (เหม็ง) มีอำนาจในประเทศจีน กษัตริย์จีนในราชวงค์เหม็งได้เปลี่ยนนโยบายเป็นการปราบปราม เพราะเห็นว่าม้งที่เป็นผู้ชายส่วนใหญ่แล้วรูปร่างหน้าตาคล้ายกับคนรัสเซีย ทำให้คนจีนคิดว่า ม้งเป็นคนรัสเซีย จึงเป็นเหตุให้มีการปราบปรามม้งเกิดขึ้น โดยให้ชาวม้งยอมจำนน และยอมรับวัฒนธรรมของจีน และอีกประการหนึ่งคือเห็นว่า ม้งเป็นพวกอนารยชนแห่งขุนเขา 

(คนป่าเถื่อน) จึงได้มีการต่อสู้กันอย่างรุนแรงในหลายแห่ง เช่น ในเมืองพังหยุนในปี พ.ศ.2009 

และการต่อสู้ในมณฑลไกวเจาในระหว่าง พ.ศ. 2276 - 2278 และการต่อสู้ในมณฑลเสฉวนในระหว่าง 

พ.ศ. 2306 – 2318

    ในที่สุด ชาวม้งประสบกับความพ่ายแพ้ สูญเสียพลรบ และประชากรเป็นจำนวนมาก ในที่สุดม้ง

ก็เริ่มอพยพถอยร่นสู่ ทางใต้ และกระจายเป็น กลุ่มย่อย ๆ กลับขึ้นอยู่บนที่สูงป่าเขา

ในแคว้นสิบสองจุไทย สิบสองปันนาและอีกกลุ่มได้อพยพไปตามทิศตะวันออกเฉียงเหนือของราชอาณาจักรลาว บริเวณทุ่งไหหินเดียนเบียนฟู โดยมีหัวหน้าม้งคนหนึ่ง คือ นายพลวังปอได้ราบรวมม้ง

และอพยพเข้าสู่ประเทศไทยเมื่อประมาณ พ.ศ. 2400 เศษ เป็นต้นมา

    ปัจจุบันชาวม้งส่วนใหญ่ในประเทศไทย ตั้งถิ่นฐานอยู่ตามภูเขาสูง หรือที่ราบเชิงเขาในเขตพื้นที่จังหวัดเชียงราย พะเยา น่าน เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน แพร่ ลำปาง กำแพงเพชร เลย พิษณุโลก เพชรบูรณ์ สุโขทัย และตาก มีจำนวนประชากรทั้งสิ้นประมาณ 151,080 คน